Karmaşa

Kelimelerin anlamını yitirdiği bir noktadayım .Biraz şaşkın,biraz da tedirgin...Anlayamadığım belli, belirsiz korkular sardı içimi.Tüm zamanların soğukluğuna son veren ve kalın bulutlar arasından son anda sızarak,içimi sımsıcak kılan güneşin yakıcı ışıklarını kaybetme korkusu taşıyorum şimdi.Çünkü,öylesine kara bulutlar varki o minnacık ışığı kuşatan...En küçük bir rüzgarda bile kaybolacağından korkuyorum.Sorası malum... Sonrası malum Karagözlüm.Kabustan daha beter sonbahar gecelerinin tekrar geri gelmesi.Sen bilemezsin soğuktan üşüyen ellerin, ısınmak için sım sıcak hohlanacak dudaklara uzanmasının çaresizliğini.Sen bilemezsin soğukta titreyen bedenin uzaklardan yansıyan bir mum ışığının alevi ile bile,nasıl umutlandığını..

Uzayın derinliklerine durmadan kayan ve yörüngesi belli olmayan bir nesneyim sanki. Durmadan kayıyor,kayıyorum.Koordinatlarım hiç bir gezegenin çekim alanı ile uyuşmuyor.Gizli bir çekim gücü var göremediğim.sana doğru kaydığımı biliyorum. Adını bilmediğim ve binlerce karadeliklerden geçtikten sonra ulaştığım bu yeni alemin efendisi olan sen varlığımın farkında bile değilsin..hiç bir radar varlığımı farkettirmedi sana.Yaşadığımın farkında bile değilsin.

Sen sadece benim ibadet ettiğim kutsal bir mabedin mihrabısın.bu yuzden tüm secdelerim sanadır.Tüm beklentilerim senden.....

                                                         Seyfettin Esin