Endişe
Tutamam ellerini
Tutamam.
Beyaz sütunlar gibi yan yana dizilmiş
Öyle narin,
Öyle ince ki parmakların
Tutsam kırılacaklar.
Öyle şefkatli
Öyle insancıllar ki ellerin
Sevgi ayazının dondurduğu yanağıma dokunsalar
Yapışacaklar.
Isınana kadar yanağım,
Orada kalacaklar.
Dokunamam saçlarına
Dokunamam.
Ellerim bir dokunsa saçlarına
Bir daha dokunmak için beklenen şansın
Kölesi olacaklar.
Biliyorum
Okyanus dalgaları gibi kıvrılarak omzuna dökülen
Saçlarına dokunan parmaklarım
Sarhoş olacaklar.
Sonra yüzmeyi unutmuş duygularım
Boğulacaklar.
Dokunamam
Çünkü
Daha yeni kurumuş göz pınarlarım ıslanıp,
Asla kurumayacaklar.
Öpemem dudaklarını. Öpemem
Utanmayı bırak bir yana,
Kızıllığının büyüsüne kapılan ayaklarım.
Heyecanlanacaklar.
Daha ulaşmadan dudaklarına,
Titreyip yıkılacaklar.
Korkarım,dudaklarım değince dudaklarına
Yapışacaklar.
Bir orman yangınındaymışçasına
Yanıp kül olacaklar.
Bakamam gözlerine,bakamam
O kadar engin ki bakışların
Bakarsam,duygularım o engin okyanusta kaybolacaklar.
Kim bilir. Belki de boğulacaklar.
Kim bilir. Beki de.
Bir kasım gecesi kaybettiğim anahtarı
Yeniden bulacaklar.
Bir türlü açamadığım o kapıyı
Yeniden açacaklar.
Hiçbir şey olmamış gibi
Aşık olacaklar.
Söyler misin?
Suyu çekilmiş ağacın sararan yaprakları
Sonbaharın acımasız rüzgarlarına
Nasıl dayanacaklar.
Seyfettin Esin