Endişe

 Tutamam ellerini

 Tutamam.

 Beyaz sütunlar gibi yan yana dizilmiş

 Öyle narin,

 Öyle ince ki parmakların

 Tutsam kırılacaklar.

 Öyle şefkatli

 Öyle insancıllar ki ellerin

 Sevgi ayazının dondurduğu yanağıma dokunsalar

 Yapışacaklar.

 Isınana kadar yanağım,

 Orada kalacaklar.

 

Dokunamam saçlarına

Dokunamam.

Ellerim bir dokunsa saçlarına

Bir daha dokunmak için beklenen şansın

Kölesi olacaklar.

Biliyorum

Okyanus dalgaları gibi kıvrılarak omzuna dökülen

Saçlarına dokunan parmaklarım

Sarhoş olacaklar.

Sonra yüzmeyi unutmuş duygularım

Boğulacaklar.

Dokunamam

Çünkü

Daha yeni kurumuş göz pınarlarım ıslanıp,

Asla kurumayacaklar.

 

Öpemem dudaklarını. Öpemem

Utanmayı bırak bir yana,

Kızıllığının büyüsüne kapılan ayaklarım.

Heyecanlanacaklar.

Daha ulaşmadan dudaklarına,

Titreyip yıkılacaklar.

Korkarım,dudaklarım değince dudaklarına

Yapışacaklar.

Bir orman yangınındaymışçasına

Yanıp kül olacaklar.

 

Bakamam gözlerine,bakamam

O kadar engin ki bakışların

Bakarsam,duygularım o engin okyanusta kaybolacaklar.

Kim bilir. Belki de boğulacaklar.

Kim bilir. Beki de.

Bir kasım gecesi kaybettiğim anahtarı

Yeniden bulacaklar.

Bir türlü açamadığım o kapıyı

Yeniden açacaklar.

Hiçbir şey olmamış gibi

Aşık olacaklar.

Söyler misin?

Suyu çekilmiş ağacın sararan yaprakları

Sonbaharın acımasız rüzgarlarına

Nasıl dayanacaklar.

    

                                 Seyfettin Esin